Een behoorlijke domper

Vandaag, donderdag 7 februari, zitten Matthieu, Ingrid en hun kinderen Matthijs en Mijntje in het vliegtuig onderweg naar ons om hier vakantie te vieren. In dat zelfde vliegtuig hadden Lianne en Chantal ook moeten zijn, maar helaas is het anders gelopen. Lianne was al een weekje ziek en het leek op keelontsteking. Met antibiotica werd dit niet beter en nu is gisteren gebleken dat ze de ziekte van Pfeiffer heeft. En dus mag ze niet vliegen. We hopen nu dat ze snel weer een beetje opknapt en we zijn aan het onderzoeken wanneer ze dan alsnog naar Bonaire kunnen komen. Armand (die zijn dochters al 3 maanden niet meer had gezien) en natuurlijk ook Danique en ik, keken enorm naar hun komst uit. Voor nu: van harte beterschap Lianne! We denken aan je.

Een veel gehoorde uitspraak op Bonaire is: "alles komt goed", dus daar gaan we ook van uit!

Afgelopen week heeft Armand voor het eerst sinds hij hier is een oproep gehad om een patiënt te begeleiden die naar Curacao moest. Dat was een bijzondere ervaring en hij voelde zich even erg nietig toen ze met het kleine toestelletje achter een groot vliegtuig van de KLM stonden te wachten op hun beurt om op te stijgen.

Zuid route
Zaterdag zijn we met Danique richting het zuiden gegaan waar de gigantische zoutpiramides zich herrijzen. Het zeezout dat daar gewonnen wordt, wordt tegenwoordig vooral gebruikt voor industriële doeleinden, maar vroeger voor het kaken van de haring.
De zoutbekkens zijn onwerkelijk paars en mosgroen van kleur.

Vroeger werden er slaven ingezet bij de zoutwinning op Bonaire. De vrouwen en kinderen werden ingezet voor het bewerken van het land in de buurt van Rincon. Aangezien het 7 uur lopen was van de zoutpannen naar Rincon, verbleven de mannen door de week in kleine slavenhuisjes. De huisjes zijn echt bizar klein en het schijnt dat ze daar met 4 man in sliepen...

Carnaval
Afgelopen zondag was hier de kindercarnavalsoptocht. En dat is wel even andere koek als in Nederland. Met praalwagens en groepen kinderen feestelijk verkleed, komen dansend aan je voorbij. Al heel jong zijn ze hier heel soepel in de heupen. Aankomend weekend is het hier carnavalsweekend, dus nog meer optochten en feest. We zijn benieuwd en zullen verslag doen. Er is hier een persiflage gemaakt op het liedje Gangnam style en dat is Macamba style. Macamba is de bijnaam die hier gebruikt wordt voor de blanke Nederlanders en betekent eigenlijk 'moddervoet'. Antillianen die lang in Nederland hebben gewoond en de Nederlandse gewoontes hebben overgenomen, worden Macamba pretu (= zwarte Nederlander) genoemd. Het is meer een bijnaam en niet zozeer een scheldwoord.

Nou, ik ga eens even de laatste boodschappen doen, voordat Matthieu en Ingrid hier zijn. We gaan vast een gezellige week met ze tegemoet en met hun vergelijkend warenonderzoek doen naar de verschillende stranden. We houden jullie op de hoogte!